Artık, İstanbul’a alakalı ne görsem aklıma düşüyor yaldızlar ile kaplı yüzün.
Hüzün çöküyor sokaklarıma, kuytu bir semt kıvranışı gibi...
Mahalle abisi oluyorum Beylikdüzü’nde
Hem koruma çabası hem de hayatın bana verdiklerinin azcık acısı.
Cahil oluyorum, iyi ile kötüyü ayırt edemiyorum.
Bazen vicdanım ağır basıyor, terazimin dengesi bozuk,
Bazen de acımasız oluyorum, bir katilin duyguları...
Ne zaman İstanbul’u görsem sen geliyorsun aklıma
Görmediğim sokakların büyüsü yansıyor ruhuma
Beyoğlu’nda beyefendi, Kadıköy’de bar çocuğu oluyorum, Balat’ta mahalle delikanlısı.
Daha yaşamayacağım birçok moda giriyorum.
Ama en çok senin olduğun semti seviyorum, belki biraz da sana ait
hissediyorum kendimi...
- [ ]
