günlerden pazartesi. bir fırtınadır kopuyor dışarıda. ben ise aldım çayımı, dışarıda kopan fırtınayı izliyorum. sesi, bedenimi alıp başka yere götürüyor sanki. ürkütücü.


fırtınanın seslerinin insanı daha çok etkilediğini düşünürüm hep. görüntü, ses olmadıkça o kadar güçlü hissettiremez kendisini.


hangimizin içinde bu gürültüden yok ki. her daim var. belli olmasa da diyorum ya güzel oyuncuyuz diye. öyle.


içimiz ve dışımızın bir olduğu anlar elbet var. şu ara bakmayın fırtına dediğime, keyfim de yerinde.


güzel insanlarla tanışıyorum, kalplerine dokunuyorum, karşılıklı tabi. onlar da benim kalbime dokunuyorlar.


klasiktir ama şu sözlerle tamamlayacağım yazımı, her şey çok güzel olacak.


kendinizi gerçekleştirmenin peşine düşün hep. bu hayatınızın bir mottosu olsun.


sevgiyle kalın, değerlerinizi bilin.

alışkanlıklar denizinden çıkın ve o denizin yüzeyinde bizi nelerin beklediğini görün.


pztsi, 25 mart, 2024.