kendi ipini çürüten insan
başkasının ipine hiç acır mı
sen uykulu gözlerle dururken
benim kan çanağım sızlamaz mı
o sabah omuzlarım çökerken
senin başın göğe erer mi?
yaralarımın kanı durmazken
bahtında çiçek yeşerir mi
güneşin acısı derini yüzerse
sarısı teninde kırmızı ciğerindeyse
sonyazın adı canına karışırsa
tek nefeste canın çıkmasın dilerim
silerim
anılarımızın üstüne set çekerim
severim
en sevdiğin her şeyi çok severim
deşerim
ve utanmadan nefesini keserim
uğurlu günlerinde görürüm gözlerini
cenaze yıkamaktan moraran ellerini
ve nerdeyse dolacak yirmi bir senem
seni kırk parçaya böler
hiç göğsü sıkışmaz
ve gider uyurum keser dillerini
