Umutsuz bir dünyaya

Umutlu

İki üç direnen insancık olarak gelmiştik

Bir devrin katledilip

Diğer devrin

Direnmesi için doğduğu bir vakitte


Yıkılmış duvarların

Ve duvarların altında kalmış insanların

Arasında açmış bir çiçek olarak buldum Seni

Beni

Ve bizi


Ezen insan

Ezilen insana

Artık silah doğrultmuş

Toplu hâlde ezileni yok etmek için hazırlanıyordu


Vahşetin öncesinde

Derin bir uyku çeken

Ve boncuk boncuk terlemiş

Ezilen insanın rüyasında gördüm seni


Yeni nesil geldi

Yine duvarlar yıkıldı

İnsanlar parçalandı

Yeni oluşmuş farkta

Ezen-ezilen çelişkisi tekrara bindi


Yeni oluşmuş farkı katleden

Tekrardan önceki

Son farkta gördüm silüetini

Son farktın

Koca bir insanlığın

Bitmemiş bir ömründe


Ve ezenler bitmemiş her ömre

Bir yalan serpiştirirdi

Her yalanda bir damla kanardı

Bir ömre karışırdı


İşte

Damlaların teker teker kanadığı bir vakitte

Berrak kalan son su damlacığında

Hissettim ömrünü

Böylelikle geçiverdi

Ömrüm

Gençliğim

Bizi yaratan ben

Ve direnişim