Seni sevmek estetik bir eylemdir.

Her şeyi sana indirgediğim o yerde

Caddeler boyu uzanan begonviller eksem

Ve tırpanlasam elleri kara çocukların kamburunu

Eşitlesem göğün yıldızlarını yeryüzüne

Ve kentlerin belirginleştirdiği derin uçurumları.

Artık Ren Nehri'nin de anlamı kayboluyor

Yıldızlı geceyi gözlerinden izlediğim vakit.

Kaburgamda tebelleş bir aşk

Havada hafif bir yaz rüzgârı

Ve şehrin her yanına hücum eden

akşam sefası kokuları.


İnsanın kendisini aradığı bu çağda

Benliğim, karışmak istiyor benliğine

Ve merak edercesine dalıyorum varlığının derinliğine

Boğulmak fikri beliriyor ansızın

Soyutluğun içerisinde debelenmek istiyor ruhum

Ancak yaşamın gerçekliği

Zemheri soğuğu gibi çarpıyor yüzüme

Ve zihnimde

Sabahın erken saatlerinden itibaren

Yaşamı ilmek ilmek ören insanlar beliriyor

Ne zaman bacası yanan bir fabrika görsem

Kendini var etmeye çalışan bir kadın

Veyahut ezilen bir topluluk

Çelişkinin varlığı hücum ediyor beynime.

İşte o zaman

Aşk ve isyan kol kola girer kafatasımın içerisinde

Ve seni sevmek, bencillikten uzak bir hâl alır.