Aklımda sürekli tekrarlayan bir anı olarak beni salıncakta sallarken birden "ben sana çok aşığım" deyişi... Öyle çabasız, öyle oyunsuz, ne kadar güzel sevdik ama değil mi? Gecenin bilmem kaçında atılan aşağıya iner misin mesajı... Birbirimize sarılırken bütünleşmemiz... İki tane birayla kafayı bulup evin arka sokağında yolu kaybetmemiz... Sana da demiştim; seni sevmek bile bir gün biter, gülüştüğümüz o anlar kalır. Kaldı. Teşekkür ederim. Bazen aynı yatakta birbirimize küsüşümüz, sonra hiçbir şey söylemeden sarılarak barışmamız kalır. Kaldı. Ben sana hiç kızmıyorum. Yarım kalmak da bitmenin bir şeklidir. Ben sana hiç küsmüyorum. Birlikte gideriz, birlikte izleriz, birlikte yaparızlar kaldı. Yapamadık. Canın sağ olsun. Yaşadığım en güzel ve en kötü şeysin. Ben senin adını hiç koyamadım. Senin adın memleket olsun. Ben memleketsiz kalmaların kadınıyım. Teşekkür ederim ve geçmiş olsun. Geçti.
