uyandığım zaman birden yüzüme çarptın
gerçeklerin ve dudaklarınla beraber, sen
senin bu kolların beni dört kere sarıyor
sarmaşık oluyorum yatağında başlayan ve biten
korkmasaydım tekrar yeşerirdim,
korkmadım
gece oldu, gündüz oldu
geldim gittim, yeşil oldum, diken oldum
dudaklarını kanattım, metalleşti duvarlar
korkma, bizim için kimse yok
seni alıp kırlara kaçırsaydım
güneşin bizi yakmadığı baharlarda
ikimizi de 8 yaşına götürecektim
senin yolların hep benden daha uzun olsa bile
benimle gelirdin biliyorum
belki bir daha geri dönmezdik kokuları bırakıp
birbirimizi bırakıp
geri dönmezdik
