Gözyaşlarından kestanelerden ve şekerlerinden
Ama en çokta senden vazgeçtim
İçimde bırakamadığım korku kaybolur gibi bugünlerde
Ve yanlız kaldım yine
Şu soğuk ve Neo parkın kaldırımı iyice aşina oldu bana
Ve yine böyle bir günde unuttum unutuldum
Yok oldum düşlerinde
Şimdi sadece yok olmak korkusu kaldı
Ölmek korkusu
Azıcık hissettiğim sıcaklığında uğramıyor artık
Şimdi çaresiz bir sokakta yürümekteyim
Elimde bir şişe senden kalan parfümün son kokusu
Yitiriyorum ve bitiyor bugünlerde
Sen olmak ve biz olmak arasında ki fark azalıyor bu günlerde işte şimdi kendim oluyorum yine
Ama keşke sen ve ben yine biz olsak birlikte
