Sen koca bir uçurumdun,
Defalarca düştüm o keskin yamaçlarından.
Ruhun gökyüzünde süzülen kara bulutlar gibiydi,
Gözlerin tenimi döven acımasız rüzgârlara eşti.
Senin hiç güneşin yoktu.
Ben şu karanlık dünyandaki ay ışığıydım,
Solgun gökyüzüne aydan bir salıncak kuracaktım.
İstemedin.
Zihnindeki parmaklıklara sığındın,
Onlardan başka bir aşka kollarını açmadın.
Dizlerim uçurumuna düşmekten Paramparça olduğu halde yardım elini uzatmadın.
Sadece seyrettin.
Boş gözlerle, öylece...
Evcil hayvanının soytarılıklarını seyreden bir sahip gibi.
Yeterince eğlendin mi?
Canım çıkacaktı neredeyse
Ve sen kendi başımın çaresine bakmamı bekledin.
Beni tutabilirdin.
Şu koca, yaşlı denizin dalgaları bile beni Kucaklarken, sen sırtını çevirdin.
Sen sana olan bu sevgimi hiç hak etmedin.
