Senin mucize diye sevdiğin hayat

Benim birbirine paralel alın çizgilerim


Sonra limansız bir gemi oluyor hayat

Ölümü göğsünde kabullenmiş her adam gibi

Yaşlanıyorum, şakaklarım çürüyor

Ağrılarla doluyor gökyüzü

Gülleri seviyorum

Şekillerini hiç bilmesem de

Koklamasam da bir ten gibi


Sonra bir dün neyse o oluyor hayat

Yaslanarak beklerken sevdiğini

Bir duvar dibinde, ellerim çok telaşlı

Ya hiç gelmezse tedirginliği

Ya gelir de beğenmezse diye yükümü

Sırtımda taşıdığım bu kar karanlık örtü

Belki altında saklardı ikimizi


Sonra hayatın elbet biteceğini görüyorum

Kuşlardan görüyorum meleklerden görüyorum

Saplardan samanlardan bir gül gibi dönüyorum

Örülmüş yazgımızda ne betimsiz felah bu?


Senin mucize diye sevdiğin hayatsa

Benim çatırdayan alın çizgilerim