"İhmal durumu da çocukta utanç duygusuna neden olur. Çocuk şöyle düşünür: Kendi annem bile benimle ilgilenecek kadar beni sevmiyorsa demek ki ben değersiz biriyim."

"Utanç duygusu belirli bir yoğunlukta yaşandığında kişi kendisinden o kadar nefret eder ki kendine zarar veren hatta intihara bile yatkın biri haline gelir."

"Taşıdığınız yüklü miktardaki utanç duygusu yüzünden bedeninizi sevmiyordunuz ve ona saygı duymuyordunuz. Bedeninizden nefret ediyordunuz çünkü sizin için acı ve utanç kaynağıydı. Bedeninizi açlığa mahkum ettiniz çünkü çocukken ihtiyacınız olan sevgiden, besinden ve düzgün bir bakımdan mahrum bırakılmıştınız. Bedeninize saldırdınız çünkü birileri bedeninize saldırmıştı ve siz de bedeninizin bunu hak ettiğine inandınız. Bedeninizi umursamadınız çünkü büyürken kimse bedeninize değer verip size sevgiyle davranmamıştı."