Son çiçeğimi kokladım
Sabahın dar bir vakti kaldı.
Ayrıldı gönlüm gönlünden
Kırıldı canım bağlandığı yerden.
Ketum gülüşlerinde kaybettim
Zamansız gülüşlerimi.
Ağladım günler ayları devirirken
Matah sahnelerde gezinirken
Tutmaz oldu ellerim sorgularında
Nerdesin bilmek de istemedim.
Şimdi gelsen kandırdığın gibi
Kalbimi çaldığın sözlerinle dönsen
Eskisi gibi durmuyorum
Yangınları duymuyorum, sesleri
Seninle senden sonra.
İnlerdi önceleri iyi kötü, yalnız
Taş kesilmeden arsız yüreğim.
Ne seni kabul ederim şimdi
Ne de kimselere aldanırım.
Belki de varoluşum gitgide
Anlamını yitirmekte.
