Kocaman tozlu bir sandıkta unutulmuş sözlerin ötesine uzanırken

Öylesine nazik, kilidimizin deliğinden süzüldük

Bizi birbirimize bağlayan ışığa şaşırarak ve öncesinde orada olanlara tebessüm ederek ezip geçtik aşkın sınırladıklarını

Anlatılamaz olana eğrildik

Kölesiydik farkındalığın, hüzün taşardı ceplerimizden

Kucak dolusu sevgiyle mühürlerdik Pandora'nın zarfını

Zamanı boğazladık, zor yutkunuyor şimdi

Sandığımıza gömdük yüklerimizi, uçuşup yok olmamak için kavradık sıkıca ne varsa yakınlarda

Bir renk mesela, bir kelime ağırlığınca

Dayadık sırtlarımızı dağın kenarına, karışmak istesek de yıldız tozuna