Akarken gecenin serin sularına
Yosunlaşmış taşlara çarpan rüzgarı
Fatihte ücra bir sokağa salınmış
Yaslanmış, pencerelere dinletiyor efkarı
Şimdi kimileri için ağlatıyor sokakları
Hazan vaktinin pençeleri
Yakıyor baştan sona bütün geceleri
Sen sanarsın şimdi unuttum anıları
Aklayamadım geceye bağlayan saatleri
Bir mum ışığında aydınlatamadım
Meseleleri
Mürekkebini silemedim
seninle olan davaların senelerini
Bilemedim bu yalnızlığın getirdiği hüznü
Ben senleyken
Seni seviyorum diyemedim
Şimdi çarpıyor ayaz iyiden iyiye
Üşütmüyor benim karanlığımı
Sen üşürsen kapa kapıları
Bu kara kış gecelerinde
Dinletemedim, anlatamadığım sensizliği
Gülerken aldığım haberlerini
Bir hüzün ile aktarıyorum kağıda
Her şeyi bitiriyorum
Bir ocak sabahında
Şimdi Karaköy sahilinde bekliyorum vapuru
Seslice çarpıyor denizin suları
Kayıpta bekliyor gitmeyi
Seni hatırlamanın verdiği göz yaşları.
