İçimde bir serçe barındıyorum.
Kanat çırptıkça, sızlayan yanlarıma vuruyorum.
Ölsün diye her gün kadeh kaldırıyorum,
sayısız günaha ve günahkarları bahane ederek.
Üstelik geceleride uçmaya çalışıyor
Ben ağladıkça sevinçli ötüşleri duyorum içimde
Bunu bir ben bilirim,
Birde ihtihara meyili olanlar.
Korkmuyor büyümekten galiba
Özgür olmak gibi bir çabasıda yok
Oysa sürekli açıyorum yüreğimi
O durmaya devam ediyor.
Ama ben onuşmaya başlayınca, susuyor
Ben sustukça o başlıyor
Beni endişelendiren ölmesi değil
Benle birlikte ölmesi
Solgun yüzüme aynada bakarken,
Gagalıyor, özerkliğini ilan edercesine
Jilet kadar keskindir artık sesi
Ve gücenmeye başlıyorum.
Artık budamam gerekli tüm kuşları...
