Gözlerim çarptığında sesine

Anımsıyorum kalbimin varlığını

Bir fısıltı; güzel yalanlara öykünüyor dilim

Dünyaya kapanıyor da kulaklarım

Açılıyor ormanların sihirli esintisine

Kanım kadar sahici bir perinin renginde


Adın dolaşıyor zihnimin duvarlarında

Mükemmel çıkartmak istediğim bir ses bu

Öyle ki; bil

ben seslendiğimde sana

değil benden başka hiç kimse


Seyrederken gökte olmayan ayı

aklım meyleder sana

Bir uzak dilde buluşuruz da

İmgeleri hatırlar, sessizliği severiz

Gün doğurur kendini

elimizdeki kadehten yansır ışık

yorgun müzikler saçarız da doğaya

bir gül tebessüm eder belki

bülbül ile karganın eşsiz uyumuna


Göz kapaklarımda bir resim

Görebiliyor musun?

Evime varmış gibiyim,

hiçbir zaman ulaşamayacağım

Ve çevrilirken sözcükler

yiten mahcup bir gülümseme ile

kanatlarını çırpan bir kelebek

henüz çıkmış kozasından

umuyor kuzeyde esinti

dönüşür müziğe.