Beni yoran şey anne

Beklentilerin bir sepete doluşmuşluğu kapitalizm denen o çılgının kokuşmuşluğu

Sorgu odasına dalmış memur hislerimle

Dünyanın müziğine kapatmışım kulaklarımı

Sesler yükselir yitirdiğim yerden, çığlıklar

Gözlerimin bir tarafı bendeniz

Tentenin altına sığınmış yavru aslana bakarken

Yalan sarmaşıkları sarmış çehremi

 

Beni en çok yoran şey anne

Gerçekliğin dişsiz canavarları

Çocukların korkulu rüyaları 

Ve onlar artık gerçek... 

Yatağın altına bakmıyoruz hiçbirimiz

Hedefsiz hayaller kuruyoruz geleceğe

Terk etmelere hasretiz her birimiz

Yurdu çolak kılmaya... 

Yılkı atları gidiyor şimdi

İçimizdeki çorak topraklara


Ben yoruldum anne 

Acı telaşlara yitirdim ömrümü

Suskun çığlıklara... 

Küçük sözlerin büyük yorgunluğu var üzerimde

Hüzün rengine boğulmuş gökyüzünde 

Sorgu duvarlarına çarpıyor ruhum

Gözlerim bir kağıt parçasına ilişiyor

Yaşar Kemal'e kulak veriyor ağıtlar

"O iyi insanlar o güzel atlara binip gittiler..."