Ne derin cümleler vardı

İlk okuduğunda bir cümle, defalarca okuduğunda ise kocaman bir mazi

Ne cümleler vardı

İçinde sevgiyi, umudu, üzüntüyü barındıran

Ne cümleler vardı

rakıya meze şarkıya ise arkadaş

Ne cümleler var artık

Ne kalana yara Ne gidene bant


Ben de isterdim sevgimi en güzel cümlelere sığdırmak

Sevgimi ifade edebileceğim ne bir defter yetti ne bir söz

Ne de bir insan gördü

Bilirdim ya; bencile laf anlatmak sağıra sultan, köre ise bu resmi çiz demekti

Bağırdım duymadılar

Çırpındım görmediler

Ağladım hissetmediler

Boğuldum ilgilenmediler

Lakin bugün böyleysem, gidiyorsam en çok kalıp toplamaya çalıştığımdandı ama tükendim...


Biliyor musun insanların yaptıkları hataları örtebilecek hiçbir yorgan daha üretilmedi üretilseydi bütün acılar, kahrolmuşluklar o yorganın altına gizlenirdi

Ama olmadı, ne kalan yorganı icat edebildi

Giden ise yorganı alıp gitti.