Arkasını dönüp giden muştular, hangi durakta bekliyor şimdi?
Ömrüne ömür mü ekliyor, âteşine odun mu atıyor bilmem.
Kalbin kırıklarını toplamak kadar zor artık, nefes almak.
Cezâsını çektiğin iklîmlerde güneşi göremeyince,
Solgun yarınlara bir tebessüm ilişmeyince,
Dumanı tüten neşeler, bir daha cânlanmayınca,
Sararan yapraklar, tam ortadan yırtılınca,
Bir ses duyacaksın, derinlerin derininden!
Aydınlıktan karanlığa halka halka büyüyen,
Boşluğu elleriyle tutup acımadan ezen,
Rûhu ötelerde sessiz sessiz gezen...
