Kes sesini sesim bırakda uykum gelsin. Bıktım yoruldum sade çaresizliklere çözüm olmaktan. Kimsenin umrundamıyım değil miyim bana ne. Akşamın karanlığa kavuştuğu o ince çizgide, soranlar oluyormuş beni. Tüm aksettirilen emeklere hırsızlıkla müdahale kimin umrundaki. Sinmiş kızgınlıklar sönen yüreklerden mayhoş zihinlerden lal olmuş dillerden, ağız dolusu tükürükler ile yol buluyor suratıma. Hep sancılı hep acılı. Ama son bulmalı artık doyuma ulaştı sabır sükunet girdabı. Haykırmalı acıyı ve terk etmeli, geride bırakmalı basma kalıp soluk renksiz duvarları.
