Elime kalemi alıyorum,

Tam yazmaya başlayacakken donakalıyorum.

Yazamıyorum o vahşeti,

O çaresizliği,

Kulağıma gelen çığlık seslerini,

Enkaz başında ağlayan insanları,

Aşağıda son nefesini vermek üzere olan insanı.

Bir umut uğruna aranan telefonlar,

Paylaşılan fotoğraflar, videolar.

Hepsi küçük bir umut için.

Dışarıda duyulan tek bir ses.

Tek bir soru.

Belki de asla cevap alınamayacak bir soru,

Sesimi duyan var mı?