Esiyordu deniz
Dalgalanıyordu rüzgar rıhtımda
Güneş damlıyordu gözüme ve bulutlar ışık saçıyordu tenime.
....
Neden bu imalı şaşırman?
Neyi umduysak tam tersini göstermedi mi hayat bize?
Rengarenk olacakken ben siyaha boyanmadı mi tablolar?
Her gün büyük bir umutla açılan kirpiklerimin ardından saniyesine yaş gelmedi mi?
Bunca umut fazla
Aşılama bana güneşin hep aynı yönden doğup battığını falan
Ben de batıyorum görmüyor musun o kurak vadiler ardına saklanıyorum parıldamaksızın...
Bu şey beni diri tutamıyor anladım
Gitgide suyu çekilen nehre döndüm
Pınarlarıma dayanan günahsıźlarım vardı
Sahraya döndürmen bir günde oldu belki de
Ben onu kanıksayamadan zaman geçti
Farkında değildim
Bu girdaba girdiğimden beri bir ölü olduğumu hiç sindiremedim.
Yutkunamadım ve kaldı boğazımda hayalini kurduğum neşem
Parmaklarımdan sızdı umut kalmadı bende
Kurak topraklar yeşersin bununla, ben değil.
Bu sefer ben değil
Bu sefer alamayacak bu sürünceme beni...
