İçimdeki "sesleniş" arzusunu asla bastıramamam sonucu başladım bu satırları yazmaya. Aslında seslenmekten ziyade, senin de içinde olan sesi dışa vurmak, hislerine tercüman olmak istiyorum. Zor zamanlarımda bunu sadece benim yaşamadığımı, yalnız olmadığımı bilmek en büyük motivasyon kaynağım olagelmiştir. Bir çözüm sunmasa bile anlaşılmak, insana kendini daima iyi hissettirir. Ben de bir yerlerde belki bu satırlara ihtiyacı olan biri vardır dedim. Bil ki burada bir arkadaşın, bir dert ortağın daha var.
Üzgünsün, kızgınsın, belki de kırgınsın. ''Her şeyin bir sebebi var'' derler, ''Peki ama bu yaşadığımın sebebi ne, ben neden bunu yaşamak zorundayım?'' diyor olabilirsin kendine. Belki de bunu hiçbir zaman öğrenemeyeceksin, öğrenemeyeceğiz.
Ama hayat durmuyor, mola vermiyor, başımızı okşayıp bize bir omuz sunmuyor. İşte bu nokta, kendimize dayanma zamanının geldiği nokta. İnsan kendisinin en büyük düşmanıdır derler, ama aynı zamanda en yakın dostu olabilme yeteneğine de sahiptir. Etrafımızdaki dünyayla meşgul olmaktan, kendimizin ne kadar büyük bir dünya olduğunu unutabiliyoruz ve içimizdeki gücün dünyalara bedel olduğunu. Haklısın, çok zor; mücadele etmek, üzüntünü belli etmemek, sorumluluklarını yerine getirmeye devam etmek zorundasın. Kimse de bunu başardığın için sana madalya takmayacak. Ama ben seni takdir ediyorum, gerçekten. Her şeyin isim, cisim, unvan üstüne kurulduğu şu düzende, hem kendine hem de dünyaya karşı savaşıp her gün kazanıyorsun. Sana kazanıyormuşsun gibi gelmiyor biliyorum ama sen her gün yaşamaya, karşı koymaya, elinden geleni yapmaya devam ediyorsun. Bu başarı değil de nedir? Kimse görmese bile, sen her gün başardığının farkına var, kendine hak ettiğin takdiri, tebriği çok görme. Aynı şeyi çok sevdiğin bir insan yaşasa nasıl sevgiyle, şefkatle yaklaşırdın bir düşün ve kendine de aynı üslupla muamele et. Senin bir başkasından ne eksiğin var? Başkalarına verdiğimiz sevgiyi kendimize çok görmek, yaptığımız en büyük yanlış aslında.
Tam şu anda kendine sarılmanı istiyorum, en yakın dostuna sarıldığının bilincinde olarak. Bundan sonra kendine bu gözle bakıp, kendini çokça sevmeyi ve başarının hakkını vermeyi ihmal etme, olur mu?
Sana, aynı zamanda kendime seslenmek bana çok iyi geldi, teşekkür ederim. Umarım yalnız olmadığını ve tanışmasak da yanında ve arkanda olduğumu bilmek de seni bir nebze olsun mutlu etmiştir. Kendine iyi bak, seni seviyorum.
