Kimi yerli kimi yersiz buralarda
Kimi güçlü kimi güçsüz
Sineye çekmenin yorgunluğunda
Mücadelenin sonuna varabilmeye
Ya da varamadan lafların gelişine.
Mutsuzluk içlerimize işleyiveriyor
Bırakıp gitmiyor çekemiyor elini
Gövdesinde dikişleri durmadan
Yerine birilerini de koymuyor
Can yakıyor bazen sevgilerinde.
Solgun çiçeklerini toplayanlar hazır
Asaletini kaybediyorlar gerçeklere.
Kızıyorlar suskun oldukları dünyaya
Geç adalet tecelli etse de durmuyorlar
Duyulmuyor sesleri gerçeklere yakın.
