Bu öyle bir yorgunluk ki artık
Göğüs kafesimdeki can çekişiyor
Konuşulacak binlerce şey varken
Susmak istemenin bile tüketen bir tarafı oluyor
Neden sustuklarımızdan anlaşılamıyoruz?
Ben bazen sessizliğin çığlığında duyuyorum
Bazen zamansız düşen bir gözyaşında
Bazen koskocaman bir kahkahada görüyorum acının tarifini
Bilirim şefkat dilenmez kederi olan
Boyun eğer en çok
Sessiz kalarak duyurmaya çalışır
Kahkahasıyla patlatır kulak zarını
Ve ne gariptir ki yalnızca acısı denk düşen görür birbirini
Bilmeyen anlamaz
Derdini anlayamadığında senin yanında durmaz
