Sessiz insanlar doluyor yüzümün boşluklarına
Kavruk tenimin aya bakan her köşesinde taşıyorum desenimi
Kaç gecedir ruhumda bu susuz yaz telaşı
Bu kurak havadisler hangi çölün selamı
İnsanlar kanayana kadar yalan söylüyorlar
Ya da ruhları başkalarını kanatmaktan kaynayana
Derin yalnızlıklar kovalıyorum yılların eskittiği yarınlarımda
Ruhumun hidroforlu boşluklarına çekiyorum seni
Bir nefes nasıl tarif edilebilir ki?
Bilmiyorum
Sana söyleyecek sözlerimi akşamdan ılık suya yatırıyorum
Bana saçlarını hatırlatıyorlar.
