Hayat bir sessizlikten ibaret;
Kendini anlatmak hayattan kaçmak gibi.
Yokluğun en güzel hali; bahsedilmediği zamanlar.
Yağmurlar da ıslanmamak gibisi var mı?
Evsizler için..
Yokluğun bir boşluk karmaşada,
Sensizlik sessizler için.
Bin kere gidişler ve çıkmazlar.
Tüm konuşmalar, yırtınışlar;
Sevgiden bıkmış insanlara göre..
Bir dağa sessiz tırmanmak gibisi var mı?
Keşke kırılınca kalpler de ses çıkarsa ağaçlar gibi.
Tüm sessizlik ağaçlar için.
Bir varlık mücadelesi soyutlanmak;
En varoluş çöller de,
Bir ikimiz..
Kumlar ve susuzluk,
Tüm sessizlik bizim için.
Ah hayat!
Rügarlar, ölümler.
Bir kuru yaprak uçuşu göklerde.
Her mevsim dökülür,
Meyve verir,
Ya da ezilir asfaltlarda.
Rügarla; seyahat eder sessizce.
Hiçbir yerde tanınmaz yok oluşu..
Sessiz bir direniş,
Sensiz bir düğün gibi.
Tüm sessizlik yapraklar için.
Bir gezegenle sevişmek,
Bir taşa bağırmak.
Mutlak bir sessizlikte tüm haykırışlar.
Öylesine boş ki ormanlar;
İçimizde ki fırtına ormanlar kadar.
Acılar, uçamayan ağustos böcekleri.
Her şey yine olmaması gerektiği gibi;
Zehirsiz bir yılan,
Dikensiz bir kirpi.
Bir yok oluş hikayesi,
Tüm sessizlik bizim için.
