Sessizliğin içinde sessizlikle ölüyorum, Okuduğum mısraların sonu oluyorum.

Yarınlara kalan baharların ardından bakıyorum,

Arzuların yanışını görüyorum.

Sonra bir bakıyorum,

Umudun kanadına tutunmuş kalbim.

Nefes alıyor kesik kesik,

Hüznü duyuyorum,

İçimde susuyorum.

Ölüyorum, yaşadığımı gösteriyorum.

Ne üzülüyorum ne seviniyorum

Duygularımı yitirmişim.

Hislerim kaybolmuş virane sokaklarda.

Ölüm var gözlerimde

Atıyor kendini kelamlar,

Baharlara çıkmaz mı sokaklar?

Ah hayır! Bahar bahçelerin çiçekleri bir diken oldu, batar oldu.

Vuruyor yüreğe yüreğe...