Sessizce Büyümek

İnsanın yerinden eminliği zor bir mesele. Çünkü bir yeri sevmek ve şu anki kendimden memnunum diyebilmek bir ömür. Bunun kişisel gelişmekten çok, kişisel olarak durmakla ilgisi var ve bize kimse "Şurada biraz durun," demiyor. Söylense bile, hep koşmanın, hep ilerlemenin ve bir mücadelenin içinde sürekli olarak var olmanın erdemi parlatılırken, elbette aksini söyleyenlerin sesine karşılık vermek de zor.

Tamam, gelişelim ve evet, "Her şeyi gelişerek çözebilirsin" zırvasını kaldırıp atmak da bir niyet istiyor. Benim şahsi olarak artık "Yeter," dediğim bir yer var. Birkaç senedir aslında bu seviyedeyim ve birim bir Allah diye vardığım noktadan memnunum. Kâfidir ve ben artık tamamım. Sağımı solumu topladım ve elimde bir bardak çayla, geçip giden herkesi saygı ve sevgiyle selamlıyorum.

Başarıları ve gayretleri tebrik etmenin, bir başkasının serüvenine eşlik etmekten gocunmamanın yegâne kuralı da budur bana göre. İzlemekten keyif aldığınız bir manzaraya karşı durmak ve "Acaba daha ileride ne var?" diye kaşınmadan, her sabah aynı keyfe uyanmanın erdemini övmek istiyorum, müsaadenizle. Ben öyle hissediyorum diye değil ama bakın, gerçekten öyle. "Kendimden başka kimseyle yarışmıyorum," dediğim için de üzgünüm çünkü insanın özellikle kendi yakasından düşmesi gerek. Yani, tamamsın canım benim ve artık lütfen sesini kes. Biraz sakinleyip şöyle bir bak. Gördüğün ve görmediğin, sevdiğin ve sevmediğin, eline geçip kaybettiklerin ve "Keşke benim olsa," diye iç geçirdiklerinle bir hayat yaşadın.

Dışarı doğru büyümekle, içine doğru genişlemek arasında bir yerde sıkışıp kalmışken fark ettin ki her ikisi de aynı şey. Birbirini dışlamayan ve ancak eklemlenerek toparlanan bir tasarımı var dünyanın. Sen ya bundadır ya şunda diye sayıp dururken her şey kendi ritminde olup bitmiş bak. O yüzden mesela, bazı şeylerin peşini sessizce bırakalım, olur mu? Dünya, aleme duyurmadan, patırtı gürültü yapmadan ve sanırım her şeyi bir olay hâline getirmeden kendi hâlinde çözmek güzel olabilir.

Sanki parlamazsa ve birileri buna şahit olmazsa tutmaz gibi geliyor ama öyle değil. İnsan sakince kapıları kapatabilir. Kimse fark etmese de bu böyle olabilir.