Sessizce kabul gördüğü
Çıkmaz sokağın aşk evinde
Uyuyamıyor yüreği
Sesinde bazen düşünce
Çoğu zamanda alaycı bir ifade
Neşesini ise satmış
Daha gençlik yıllarında
Bir dilenciye
Yüzünde emanet gülüşle
Günübirlik koşuyor
Olmazların peşinde
Arkasını dönüp gitse
Eteğine takılı çanlar çalacak
Kulaklarını tırmalayan sesle
Susup kalsa olduğu yerde
Aklını kaybedecek
İki arada bir derede
Ne yana baksa
Gizlice çağırıyor birileri
Gitmekle kalmak arası
Gitmelerde buluyor çıkarı
Kendini ele veriyor
Sohbetine kattığı baharatın fazlalığı
Mutluluğu beklerken
Düşler durağında tanımış
Kaçak aşk mazeretini
Ayrılık saati gelince
Belli ki uyuyacak yüreği
Sessizce kabulüydü hâlbuki
Uzun zamandır
Gürültüsünden uyuyamıyor geceleri...
