Ben değiştim sanırım...
Her sene geliyor bana bu düşünce...
Yalan da değil hani,
Değişiyorum,
Düşüncelerim başkalaşıyor...
Eskiden asla dediklerim şimdi en sevdiklerim...
Zaman geçtikçe içimdeki çocuk da büyüyor,
Bu istediğim bir şey değil aslında,
Bir çocuk gibi her şeye gülebilmeyi seviyorum
Ancak artık epey tepkisizim...
Artık eskisi gibi çocukları da sevmiyorum zaten,
Çocuklarla konuşmak bile zorluyor şu sıralar...
Bana benden bir tek asiliğim kaldı...
Peki kurallara aykırı olmak bana ne kattı;
Pek de bir şey yok aslında,
Özgürlük yerine özgünlük,
Anca buna layıksın dediler...
Biri çocukluğunu anlatınca hüzünleniyorum;
Benim hiç öyle bir çocukluk anım olmadı,
Çocukluğumdan şunu özlüyorum diyemedim...
Ne sokakta oynadığım oyunlar vardı,
Ne de bir oyun arkadaşım...
Oyuncak oynamayı epey erken bıraktım zaten...
Yazmayı öğrenir öğrenmez tek uğraşım oldu,
Yaşıtlarım ebelemece oynardı,
Ben oturur şiir yazardım...
Hiç unutmam,
İlkokuldayken okulda şiir yarışması yapılacaktı.
Öğretmenim hevesimi bilirdi,
Israr etti, katılmamı rica etti...
Katıldım,
İlkokul düzeyi milli duygular içeren bir şiirdi...
Bir kaç hafta sonra bayrak töreninde,
Yarışmanın birincisi açıklanacaktı,
Hepimiz heyecanla bekliyoruz...
Bekliyordum da inanmıyordum kendime,
Benden büyükler de katılmıştı,
Ben nasıl seçilecektim ki onca kişi arasında...
Kendimi çok güzel utandırdım ve gururlandırdım...
O gün kürsüye beni çağırdılar,
Kıpkırmızı olmuştum,
Tüm okul beni izliyordu...
Okul müdürümüz beni tebrik etmişti,
Öğretmenimi de gururlandırmıştım,
Sınıf arkadaşlarım tezahürat yapıyordu...
Rüya gibi bir gündü...
Hediye olarak bir hikaye kitabı vermişlerdi,
Annem baş sayfasına kocaman tarih atmıştı...
Hâlâ saklıyorum o kitabı,
Arada açar bakarım o ilk sayfayı...
Her şey böyle başlamıştı işte...
O zamanlar şiirlerim daha bir zevk veriyordu,
O küçük benden daha iyi yazıyordu belki de...
Şimdi ilham daha çok,
Ama artık eski derinliğim kalmadı...
Normalde bile birden fazla anlamı olurdu her sözümün...
Fakat artık haykırmak istiyorum,
O küçük kız gibi susmak istemiyorum...
Boşuna demediler ya sükut altın diye,
Ne zaman ki açtım ağzımı,
Alt üst ettim tüm hayatımı...
