Duyuyor musun çığlıklarımı?
Derinlerde nehirler çağlayarak akıyor okyanuslara hasret
Denizler hırçın dalgalarını sergiliyor durgunluğuna inat
Rüzgâr sessiz fısıltılarını coşturuyor
Yeter! Birleşmeli,
Ve kopmalı artık bu fırtına!
Kuşlar neşeyle şarkı söylemiyor artık
Diyorlar uçmalı uçsuz bucaksız gökyüzünde
Sığınacak diyarlar bulmaya
Ev biziz, ev sen, ev ben
Bırakmalı ne varsa
Yeniden başlamak için
Savurmalı ne varsa
Uçmalı sonsuz bucaksız gökyüzünde
Bir yolu olmalı, bir yer olmalı, bir sonu olmalı
Sesim duyulmuyor
Sessiz bir çığlık bu
Güneş her gün uğruyor alay edercesine
Ama karanlık her yer, aydınlatmıyor
Sonsuz bir bekleyiş bu
Bekleyen her şey gibi çürüme bir çeşit
Kalbin her atışında, her bir nefeste
Derinlerde çağlayan bir akış ve acı veren bir hasret
