Kaç gecenin ahı vurur pencereme?
Senden geçtiğim kaç yolun çıkmazlığı?
Dedim, hiç tadı yok bedenimdeki tuzun
Sandılar bende ki biten bir yolun şaşkınlığı
Bilemediler
Daha başı aslında
Ve hep süre gelmiş.
Üzgünsen, dalgınsan
Eskimiş bir anının giderek bulanıklaşan noktasındaysan
Orada ben varım
Ben dahi bilmezken.
Sandılar iklim krizi bitmiş
Durağan bir bahar telaşı bahçelerde
Dedim
Yılkı atları gibi gelen
Önü alınamaz bir sevda
Saklanmış bir çocuk mahçubiyetiyle
Büyükçe gülümseyen
Ve hep süre gelen.
