Ömür dediğin harcanıp gidiyor 

Bazen sevda uğruna 

Bazen para uğruna 

Bazen de kocaman bir “hiç” uğruna... hiç!


Değer mi? 


Güneşi kaçırdığına 

Yeşile bakmadığına

Güzel bir müzik fısıldadığına

Dumanı üstünde kahveyle hunharca

Kahkahayı kaçırdığına?


Değmez!


Hadi şimdi sabaha

Kuşların senfonisiyle uyanmaya 

Güzel bir şarkı mırılda

Sevdiğinin kulağına.


Yani 


Ota böceğe

Yere düşen yaprağa

Göğsüne aldığın evlada.


Ya da


Yanağına buse kondurduğun sevgiliye 

Kokusunu içine çektiğin anneye

Fısılda işte 

Gönlündeki her şeye, herkese...