Dolunay saklanmış bir palmiye ağacının arkasına,

Kaybolmuş zaman, insanların ellerinde.

Özgürlük adı altında kıvranan insanlarla dolu yeryüzü...

Hız ve haz çağımızın verdiği ızdırap.


İnsanlar sırları aşıp sonsuzluğa varmaya çalışan simyacı rolüne bürünmüş filozoflar şimdi...

Özgürlük adı altında sığ bir denizde boğuluyorlar.

Geçmişten geleceğe değişen tek şey denilebilir mi?


Sormayın bana ben bilmem,

Bilmek ister miyim onu da bilmem

Ben sevdanın güz çiçeklerini bilirim

Sevmeyi severim, göğe dönüp yıldızlara bakmayı

Güzelliğe bakıp şükretmeyi bilirim.

Filozof olmak beni benden koparıp beni delirtmeye yetecek güçlükte,

Ben ancak böyle güzelim.