Dolunay saklanmış bir palmiye ağacının arkasına,
Kaybolmuş zaman, insanların ellerinde.
Özgürlük adı altında kıvranan insanlarla dolu yeryüzü...
Hız ve haz çağımızın verdiği ızdırap.
İnsanlar sırları aşıp sonsuzluğa varmaya çalışan simyacı rolüne bürünmüş filozoflar şimdi...
Özgürlük adı altında sığ bir denizde boğuluyorlar.
Geçmişten geleceğe değişen tek şey denilebilir mi?
Sormayın bana ben bilmem,
Bilmek ister miyim onu da bilmem
Ben sevdanın güz çiçeklerini bilirim
Sevmeyi severim, göğe dönüp yıldızlara bakmayı
Güzelliğe bakıp şükretmeyi bilirim.
Filozof olmak beni benden koparıp beni delirtmeye yetecek güçlükte,
Ben ancak böyle güzelim.
Ayşen Saran
2022-07-17T14:27:56+03:00'Özgürlük adı altında kıvranan insanlarla dolu yeryüzü' bunun gibi bazı bölümleri, fikirleri çok sevdim ama finale doğru etkileyiciliğini bir tık kaybetmiş gündelik dil kullanımı yüzünden. tabii naçizane benim fikrim. diğer işlerinizi de takip ediyor olacağım, ellerinize sağlık.