Sevmek insanüstü bir algılayış demektir.

İnsan ancak insanlığın ötesinde sevebilir.


Dudaklarda alkol hürriyeti,

Dört duvar odalarda müstehcen bir çıplaklık...

Hani sığıştırsalar eline Dünya'yı,

Denizler parmaklarında yürür,

Düş gözünde çiçekler büyür.

Sen istersin de

Koklayamazsın!


Gecenin içinde şarkılar oynaşır.

Bakışlardan anlarsın artık gitmenin zamanıdır.

Uzaklaştıkça depreşir özlemin

Ama dönüp gelsen de sen

Yerinde bulamazsın!


Çünkü sevmek insanüstü bir algılayış demektir.

Çünkü insan ancak insanlığın ötesinde sevebilir.


Serpilmiş bir yabani ağacın gölgesinde,

Dizlerinde tapındığın o görkemli bütün...

Bir ömür sürsün istersin bu onulmaz merasim

Sen dursan da

Zamanı durduramazsın!


Üzülmek mecburiyeti doğar en başından.

Sevmek çift, üzülmek tek taraflı iştir.

Baş koyarsın bilinmez bir boşluğa

Yine de o boşluğu

Dolduramazsın!


Çünkü sevmek insanüstü bir algılayış demektir.

Çünkü insan ancak insanlığın ötesinde sevebilir.


Kaybedince en nihayetinde ezberlenen o muhteşem yüzü,

Kitaplarda, aynalarda, anılarda rastlamaya başlayınca,

Tutup tüm geçmişi tek yudumda içesin gelir.

Yüreğin çekilir birden

Denesen de

Beceremezsin!


Çünkü sevmek insanüstü bir algılayış demektir.

Çünkü insan ancak insanlığın ötesinde sevebilir.