"Ne içimdeki sokaklara sığabildim ne de dışarıdaki dünyaya." diyor Nazım Hikmet.

Haklıydı, insan bazen ne içindeki sokaklara ne de dışarıdaki sokaklara sığabiliyor. İnsan bu, arıyor vazgeçişlerinde ümidi. İnsan bu, arıyor geçmişinde geleceği. Bulmak istiyor karanlığında aydınlığı. Erişmek istiyor cehaletinde kemaline. Sen de vazgeçişlerimde aradın ümidi. Geçmişimde dolanarak yer edinmek istedin geleceğimde. Ve en olması gerektiği zamanda yer edindin bende.

Sevdim, gözlerinden...