Bazılarının sevme şekli ne irite edici. Dudak kenarlarında sevgi kıvılcımları görmeyi beklerken nefret ve kin dolu imalı çekişmeler görmek yüreğimi zedeliyor. Sevmek bu kadar zor olmamalıydı. Sevdiğini göstermek böyle hırpalanmış hissettirmemeliydi. Bedenlerin yarasına biraz merhem biraz ilaç sürülüp iyileşeceği düşünülüyor da köhne yüreklerin küfünü pasını alacak tek bir reçete bulunmuyor. Literatüre girmesi gereken bir hastalık da bu olmalı. Sevemeyen ve sevgisini gösteremeyen hastalıklı yürekler. Keşke sevmeyi bilmeyenler, sevmesi için gözlerini dikizleyenlerden uzak kalsa. Kendi menfaatleri için dillerinden bal üretenler, kılıç ellerine geçtiğinde kesip biçmekten vazgeçmeyişlerini uzaklarda yaşasalar. Hak etmiyorsunuz. İlgiyi, sevgiyi, merhameti hiç hak etmiyorsunuz. Sadece almayı bilip, vermek noktasında cimrilik yapıyorsunuz. Verdiklerim için pişmanım. Vermeyi hayal ettiklerim için de pişmanım. Pişmanlık fayda etmese de artık, üzülmekten yorulmak tek bir zerremi hiddetlendirmiyor.
