Sadece senden şiir dinlemeyi seven biri o.
Sevme değil belki de zaman tasarrufusundur onun nezdinde.
Birkaç güzel cümlenin zekatısındır belki.
Sana değer verdiğinden değil.
Öyle olsaydı kemanın yayını kopartıp da bu lanet sese maruz bırakmazdı seni.
Gitme derdi, demedi.
Çünkü sen bir şemsiyeydin hem yağmurlu gün hem de güneşli gün için.
Sen ona cevap değil fazladan bir işaretsin sorularına.
Yükün karesi, küpü bilmem işte dördüncü dereceden denklemisin.
Sevilmeyi bilmiyorum dedi.
Seviyorum dememe rağmen.
Sevmeme rağmen sevmeyi bilmiyorum dedi.
En derin ve gerçekçi bir saatte.
İsteseydi yazardı.
Başkalarına yazdığı gibi aynı saatte.
Ama bana güven dedi, kandırdı.
Tek seferde Allah'a emanet ol dedi, olmamı dilemeyerek.
Tam maşa olup tuttuğum anda yayını gevşetti, üstelik güneş de yoktu.
Ben ağacın gölgesini, sokak lambası altında dilenirken
O sinirli ya da silmiş ya da aklının ucunda değilim.
Evet, anneyim diye.
Sevgiden değil minnetten eteğimi tutuyorlar.
Şimdi bir kibrit lazım bana bir de su.
Yanmalı ve sönmeli.
