Sevgili günlük,
Yaşamaktan ve yarından o kadar çok korkuyorum ki bu korku başa çıkılmaz bir hal almaya başladı. Yarının ne getireceğini bilmemek insanı deli edebilir. Esasen günlerim birbirinin aynı olarak ilerliyor büyük bir boşluğun içinde her gün daha çok kayboluyorum. Bu yüzden yarın için endişelenme mantıksız gibi gelebilir. Ama yarın yarınlar getirir ve birbirinin aynı olan günler birden değişebilir. Değişim elbette güzel olur bu sıradanlık içinde yaşamaya tekrar dönmek güzel olur. Ama bu her yanımı kaplayan sınırlar, benim sınırlarım kalbimin, ailemin, ruhumun, toplumun, inançların ve en çokta korkuların evet en çok hatta belkide sadece korkuların çizdiği sınırlar... içerde durmak bir boşlukta savrulmak gibi olsada sınır ihlali yapmak korkularıma baş kaldırmak anlamına gelir ki buna korkarım. Yarın bir umut kelimesiyken beni endişelendiriyor olması çok üzücü. Güzel şeylerin olmasını diliyorum bu gece yarın ve yarınlar için...
