Kırıklarım var kalbimde, kimseye söyleyemediğim
Onarmaya çalıştıkça yeniden kırılan kırıklarım, kırgınlıklarım var.
Şu kısacık hayata sığdırılamayacak kadar çok parçalı kırıklarım.
Kiminle paylaşacağımı bilemediğim, içimde tuttukça daha da çok kırılan kırıklarım...
Ne onarabildiğim ne de yeniden kırılmasına engel olabildiğim, orada öylece duran kırıklarım var.
Nereye gitsem benimle gelen, kaçmaya çalıştıkça daha çok canımı yakan kırıklarım...
Yok saydıkça gün yüzüne çıkan, görmezden geldikçe daha da parlayan kırıklarım...
Gözyaşlarımla yıkadığım, güneşin en yakıcı ışınlarıyla kuruttuğum kırıklarım var.
Sebebini bile bilmeden yeniden ve yeniden kırılan kırıklarım...
Gecenin en zifiri karanlığında en güzel ninnilerle uyuttuğum kırıklarım var.
Herkese ve her şeye çok uzak ve bir o kadar da çok yakın kırıklarım...
Gel artık yakmayalım canını birbirimizin.
Ben seni özgür bırakayım, sen de beni.
Şu sonsuz evrende ikimize de yer vardır elbet.
Yeter ki özgür bırak artık beni, ben de seni...
