Öldür beni sevgili yaratık, öldür; gün ışığı gülüşünle, alevli bakışlarınla öldür, ez. Uzun, güzel bacaklarınla, iyice yok olana dek bedenim, bak bana uzun uzun; siyah saçlarını rüzgar dansına davet ederken tırnaklarını geçir ruhuma, kazı tüm düşünceleri, tırnakların etle ve kanla dolsun, o ellerle yap bana bunu, ben de memnun teslimiyetimle ızdıraplı yüzümle gözlerimi dikeyim gözlerine, toprağa geri gönder koyu renk ojelerini eksik etmeden parmaklarından. Daima seninleyim, hep gül içinden ağlamak gelse bile, beni düşün. Bir ölünün asla kahkaha atamayacağını…
Şimdi hoşça kal, bekliyor olacağım seni kanlı ayinim ve şiddet yüklü ruhumla. Benim yerime de siktir çek yavrum dünyaya, seni hep sevdim. Ölü kalbimle bile…
