Savrulup gidiyor baharın ilk günleri

Işıklar sönmüş caddelerde

Laleli'ye giden yollar kapanmış

Aşk kelimesi oradan oraya kimsesiz dolaşıyor


Öyle yorgun, öyle sessiz ki bu şehir

Zaman duruyor ara sıra bazı akşamlarda

Demin bir çocuk ağladı gelmeyişine

Erken kalkan kuşlar şarkısını unuttu

Mavi artık renginden utanıyor

İstanbul da küs beni sevmemene

Rüzgarlar hasretle seni istiyor benim yanımda


Sirkeci'de buluşmayı bıraktı sevgililer

El ele değiller artık 

Vapurlarda kimse sarılmıyor sevdiğine

İyilik denen kelime unutuldu gidişinle

Yeditepe yedisi de küs artık birbirine 

Onlar da bekliyor geri gelmeni

Resimlere bakmak yetmiyor yüreğime

Sesini hayal etmek buruk bir tat düşlerimde

Ağlıyor kelimelerim özlemle hasret sokağında

Neden buradalar, olmak isterken bir mutluluk şiirinde


Irmaklar seçti yeşil rengini hatırlatmak için seni

Soğuk günler çekildi sırf sen bana gel diye

Lili desem kaç sevgi anlayabilirsin tek kelimede

Islak saçlarında kaç gece hevesi gizlersin

Kaç gün daha dayanabilirsin bu isyana


Çiçeklere de öğrettin artık hasretleri sen

Azalırken bir hayat alacağım var senden

Loş bir ışığın altında bekliyorum


Senin bana bir mutluluk borcun var

Seviyorsan ıslık çal