Sevdim, sevildim. Fakat sayın Tanrım neden kavuşamıyorum... Şarkılar bitti. Rüyalar bitti. Türküler bitti. Geçmedi kalbimdeki ağrı. Şimdi tekrardan, ne yapsam diyorum sürekli. Nerede vakit geçirsem, nerede öldürsem bu sevdayı, nerede bitirsem içimdeki özlemi, nerde? Bütün vazgeçişlerimin ve sevmelerimin isyanı ile nasıl mücadele ederim? Sadece, neden bu kadar çok seviyorken vazgeçmem gerekiyor? Ah. Ah. Ah. Aşkın bir adı da ah'tır. Zaten kim kavuşmuş bunca sevmeye? Ne bekliyordum ki? Bu kadar işte. "Şimdi şenlik dağıldı. Bir acı yel kaldı bahçede yalnız."

Bağıra bağıra şiir okusam geçer mi?

"Acı geçer. Acı geçer. Acı geçer. Acı çekmiş olmak geçmez."