Ertelereken hayatı umarsızca
Bir tanrıça bulduğum
Başında kızıl saçlarından bir taç
Sarılıp yitirmiş yalnızlığı
Arsız bir adamın cennet bahçesi
Bakışları yeryüzüne hediye
Kıskanır toprağı gökyüzü
Deniz gözlerinde bir umut
Ve bir mutluluk dudaklarında
İsmini hecelese yükselir ay semaya
Elleri ki ellerimin sığınağı
Gelir mi demeden girmiş içine
Çalmış kapını beklemeden
Kalbinde zil sesleri
Yakıyor anlamadan
Bir sevdanın ateşi
Şiddetli sevmeler biriktirdiğim
O ki delinin en güzel günü
Nerede şimdi, ne oldu
Kırık düşlerin baharı
Ve olmamış gerçek
Mirassız yarınların izdüşümü
Büyük kaybı insanlığın
Dalgalar neden böyle
Neye kızdı deniz
Soluvermiş koca çınar
Vazgeçişi mi korkağın
Yoksa ayak sesi mi yalnızlığın
Açılır mı o kapı yeniden
Misafir kabul eder mi gönül
Gelir mi beklenen beklemezken
Gitti işte ardında sadece bir ben
Hem ona ne ki benden
Tanrıça affeder mi günahı
Unutulmuş bir düş kırıklığı mı yoksa bildiği
Peki ya bilmediği
Kaçabilir mi zalim kaderden
Kızarmış yanıvermiş kederden
O ki mehtabın uzun çizgisi
Koca yangınların biricik sevgilisi
Seviyorum seni
