“Şimdi sevmeyeceksek ne zaman seveceğiz” diye sordu kadın…
Fakat adam o kadar meşguldü ki kadını dinliyor fakat duymuyordu. Kadın sürdürdü eksik yanlarını adamın tamamlayacağını düşünerek sormaya.
“Şimdi beraber gülmeyeceksek, beraber bağırmayacaksak , beraber dert etmeyeceksek ne zaman yapacağız bunları?" Çünkü kadına göre eksik yanları sanki adam olmadan tamamlanmayacaktı. Kendisini parçasını kaybolmuş bir puzzle gibi hissediyordu.
Çok düşündü kadın gitmeyi, kalmaktan daha kolay geldi aslında gitmek ona. Fakat giderken sadece eksik parçalarını değil tüm dünyasını bırakacaktı. Biliyordu hatta emindi adamın onu ne kadar çok sevdiğinden. Artık sadece bilmek yetersizdi onun için ve farkındaydı gittiğinde de kaldığından daha mutsuz olacaktı.
