Sokağına ket vurulmuş dertlerimin,
Ben huzura olmasa bile
Yürümek istiyorum.
Kendimin caddelerine sapmadan gezinmek biraz
Koşmadan ama!
Tek yemeği kabul ettiğim ayaz,
Ve devam edilsin artık yaşama
Kaçmadan öfkemin suretinden ve aynada gördüğümden...
Sokağına ket vurulmuş dertlerimin,
Ben bunu hak etmiyorum
Çekilsin içimden.
Eğer bir masalsa bu elimde tuttuğum kâğıt yığınının türü
Ve buysa çaresizlik diyarında kahraman olmanın ödülü
Ne öfkeye ne vedaya ne de öfkeye vedaya
Verileceği zannedilen o iznin ansızın ölümü!
Sokağına ket vurulmuş dertlerimin,
Yürümeyi isteyen gerginliğimin
Kaçmamın önündeki engelin
Ruhum!
Biraz sönse olmaz mı bu ateşin?
