Erkek şiddeti evde başlıyor, kadınların yardım edin sesleri ise pencerelerden duyuluyor. Genelleme yapmak iyi bir şey değil fakat tüm erkekliğe potansiyel katil, şiddet gösteren birey olarak bakmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Medyadaki son haberlerden sonra kadınlar olarak dışarı çıkmaya ve yine evde durmaya korkar olduk.


Aklı eren her çocuğun, babası tarafından annesine olan şiddeti görmüş olması beni derinden üzüyor. Cinsel şiddet, psikolojik şiddet; duygusal, fiziksel, ekonomik, sözlü şiddet her evde bilinçli, bilinçsiz var olmakta. Herkesin gördüğü, genelinin göz yumduğu, bazılarının ise başkaldırmaya cesaret ettiği küçük örneklerden oluşuyor. Babayı, eşi geçip konuyu erkek çocuklarına getirmek istiyorum. Evdeki kız kardeşlerine, annelerine şiddet küçük yaşlarda başlıyor. Kız kardeşinin, ablasının hakimiyetini eline alıyor, bireyin bedeni üstündeki kararlara ''erkek'' adı altında yaşı fark etmeksizin karar veriyor. Doğru-yanlış süzgecinden geçiriyor. Kız kardeş için ''doğru'' olana karar veriyor. Kadınlar birey yerine koyulmuyor. Düşünceler önemsenmiyor ya da düşüncelerinin doğruluğu bir erkek tarafından teyit ediliyor ve son karar veriliyor. Erkek şiddeti tam olarak burada başlıyor. Kız kardeşlerine yaptıkları (baskı-şiddet); ileride sevgilisine, eşine şiddet gösterebilir bilinçaltıyla buna dönüşüyor.


Erkek çocuğunu büyütmek çok önemli. İleride başkalarının canı yanmaması için yetiştirenlerin bunları görebilmesi çok önemli. Ataerkil sistemde alışılmış ve doğru olan yetiştirme tarzı bu gibi gözüküyor fakat gerçekler farklı. Ataerkil sistemin dayattığı tabular yıkılmalıdır. Kadınlar bireydir, düşünebilir ve kendi kendini yönetebilir. kendi bedeni üzerinde kendi karar verebilirler.