Bir rüya görmüştüm ben geçen
Ellerin kaburgalarımın üstünden
Kadife gibi geçen
Bir parça, acının senfonisinden
Kemiklerimin arasında ellerin
Gözlerimde gözlerin
Sanıyorum ki sen sadece yaralı bir şifacısın
Meğer bende hiç kapanmayacak bir yaraymışsın.
Ben ve yalınayak katiline koşan kalbim
Büyük bir kavga içindeyiz
Yaratma diye bende daha fazla im
En nihayetinde insanım en çok kendi kendimin katiliyim.
Anlamalısın derin bir âh bu şiir
Bir veda, bin gözyaşı
Senin başlangıcını izlerken
Benim korkunç sonumun kıyıda imgelemesi
bu ortada kalmış kan revan kalbe rağmen
seni unutmak ölüm
seni hatırlamaya çalışmak intihar
birini seçecek misin kalbine rağmen
yoksa benden geçtiğin gibi
bunları da geçecek misin
ben mi?
ben en çok kendimin katiliyim
