Sanki insan... Aylar geçmesini boş verin sadece birkaç hafta öncesi halinizle karşılaşsanız birbirinize yeniden uyum sağlamanız biraz zaman alır. Aynı insan nasıl olur da kısa bir süre içinde yabancılaşır.

Bu hayatın kanunudur. Sürekli yenileniriz. Hayatın birçok etkisi sonrasında asla aynı kalamam. Bu da zamanla beni bambaşka bir hale dönüştürür. Peki neye? Ben neye dönüşüyorum?

Bu benim için muamma. Bu yüzden sorun yaşıyorum hayatla. Aklımdaki ben olmuyor. Birkaç ay önceki benin istekleri de artık hiç hatırlanmıyor. Sanki benim aklımdaki ben tamamen değersiz gibi... Kimse benim fikrime önem vermiyor olabilir mi? Bu yüzden çok kızgınım ancak bir anda şunu düşünüyorum: O zamanki hayallerimi yaşıyor olsaydım tamamen mutsuz olabilir miydim? Belki iyi ki de olmamıştır istekleri. Aynı bu anım için de geçerli olamaz mı bu peki? İyi ki şu an istediğim şeyler olmamıştır diyebilirdi. Bunların her biri bilinmezdir. Pek üstünde durmaya da değmez. Ancak bu noktada dikkatimizi çekmesi gereken konu şudur; ne istediğimizi bilmiyoruz...